Nú þegar sumarið er komið má sjá fljúgandi diska á öllum frisbígolfvöllum landsins og greinilegt að vinsældir sportsins aukast með hverju ári. Ástæður eru margar en fyrir utan hversu gaman það er að kasta frisbídiskum þá er folfið einstaklega þægilegt fyrir alla aldurshópa, bíður upp á skemmtilega samveru með vinum og er holl og góð hreyfing. Við hvetjum alla sem ekki hafa prófað til að taka hring á einhverjum af þeim 80 völlum sem komnir eru víðsvegar um landið hvort sem þið viljið spila á opnum þægilegum brautum, hafa vatn til að kasta yfir eða reyna á miðið á þröngum fallegum skógarvöllum.
Nú er mikil umræða um þjóðarleikvanga í íþróttum enda vantar bæði handbolta og körfubolta sárlega boðlega aðstöðu fyrir landsleiki í þessum greinum. Á sama tíma og frisbígolfið hefur hreinlega sprungið út í vinsældum er komin svipuð umræða innan okkar raða því allir vellir eru fullsetnir og okkur vantar því orðið öflugan keppnisvöll þar sem hægt er að halda stór frisbígolfmót, bæði innlend og alþjóðleg, “þjóðarleikvang” eins og svona íþróttaaðsstaða er skilgreind hjá stjórnvöldum.
Þjóðarleikvangur er flottur frisbígolfvöllur með 27 brautum með þremur flottum teigum á hverri braut og því hentugur fyrir alla sem vilja kasta diskum í körfur. Kostnaður við svona völl er ekki mikill í samanburði við aðra íþróttaaðstöðu og má segja að mestu verðmætin liggi í landinu sem færi undir svona völl. Gott gróðri vaxið útivistarsvæði með háum trjágróðri er heppilegt svæði með góðu aðgengi og hæfilegri fjarlægð frá þéttbýli.
Á síðasta ári spiluðu yfir 56 þúsund manns frisbígolf og við teljum því ástæðu til þess að gert verði átak í því að nýr alvöru völlur verði að veruleika, að þjóðarleikvangur í frisbígolfi rísi innan 2-3 ára – við vonum auðvitað að allt sveitarstjórnarfólk skoði málið sem fyrst!
Blær Örn Ásgeirsson er reynslunni ríkari eftir þátttöku á bandarísku mótaröðinni
Blær Örn hefur nú lokið fyrsta tímabilinu sínu á mótaröð atvinnumanna í Bandaríkjunum. Alls tók hann þátt í tíu mótum frá miðjum febrúar og til mánaðamóta apríl og maí. Hann ferðaðist milli móta á húsbíl ásamt norðmönnunum Knut Valen Håland og Peter Lunde og var bíllinn heimili þeirra allan tímann. En hvernig kom það til að þeir þrír urðu ferðafélagar? Ég kynntist Knut á mótinu í Noregi í fyrra en var búinn að þekkja Peter lengur. Þeir voru búnir að ákveða að fara til Bandaríkjanna og spurðu hvort ég vildi ekki koma með þeim. Svo ræddum við þetta öðru hvoru í vetur og á endanum ákváðum við bara að skella okkur. Knut fór til Bandaríkjanna árið 2019 og spilaði nokkur mót áður en öllu var frestað vegna COVID og hann þurfti að fara heim. En fyrir utan það þá erum við þannig séð nýliðar, allir þrír. Svo má ekki gleyma Truls Vik, hann er fararstjórinn okkar og sér um húsbílinn, ferðaplönin og að keyra á milli staða.
En er ekkert þreytandi að búa svona langan tíma í húsbíl? Er þetta ekki eins og í útilegu, alltaf vesen með uppvask og svoleiðis? Það er fínt að vera í húsbílnum, það væri auðvitað meira næs að vera í íbúð, en það er ekkert að þessu. Svo lengi sem ég er með stað til að sofa á þá er mér alveg sama. Við erum ekki mikið búnir að vera að elda kvöldmat, sko, þannig að við borðum yfirleitt á einhverjum stöðum. En morgunmat og hádegismat borðum við í bílnum. Þetta er það sem ég er búinn að vera að stefna að í nokkur ár en COVID auðvitað stoppaði allt. Nú fékk ég hins vegar fullkomna ferðafélaga og þá er þetta ekkert mál. Þetta hefði verið vesen ef ég væri einn. Annars gengur þetta þannig fyrir sig að eftir hvert mót þá leggjum við strax af stað á næsta og keyrum annað hvort alla leið eða stoppum á leiðinni ef það er mjög langt á milli. Svo tökum við einn til tvo æfingahringi á vellinum á dag fram að móti.
Hvernig gekk þér að ná markmiðum þínum? Náðirðu þeim árangri sem þú ætlaðir þér? Ég setti mér fyrst og fremst þau markmið að spila yfir „ratingu“, sem myndi þá þýða að ég væri að taka inn einhver peningaverðlaun á mótunum. Fyrstu mótin voru auðvitað erfið en svo komst ég aðeins í gírinn og fór að ganga betur. Ég er alveg sæmilega ánægður með árangurinn svona miðað við að þetta er í fyrsta skipti sem ég er á túrnum og alveg hellingur að læra og finna út úr. Og alls konar að gerast sem ég átti ekki von á. Til dæmis púttin, venjulega eru þau góð hjá mér en allt í einu var bara ekkert ofaní og drævin í bara einhverju rugli um leið. Svo löguðust púttin og ég hætti að gera alveg svona ótrúlega heimskuleg mistök í drævunum að mestu leyti. Ef ég hefði getað sleppt þessum endalausu skollum væri ég að spila bara nokkuð vel í heildina. En minn styrkleiki núna liggur í púttunum og meðan þau eru góð þá er ég í ágætum málum. Svo þarf ég bara að vinna í drævunum í haust áður en ég fer út aftur, vonandi, á næsta ári. Ég þarf að breyta forminu mínu í drævunum til að fá meiri stöðugleika í köstin og það kemur til með að taka tíma og miklar æfingar. Ég er búinn að kasta eins í fimm ár og það verður bilað erfitt að breyta því og maður gerir það ekki á miðju tímabili. En ég held að það verði að gerast því jafn flókið form og ég er með er ekki að hjálpa framförum eða nákvæmni í leiknum. Og stöðugleiki í drævunum er besta leiðin fyrir mig til að fækka óþarfa bógíum.
Nú var stundum talsverður vindur á mótunum. Var reynslan úr Gufunni ekkert að hjálpa þér? Nei, ég græði ekkert á vindinum, það eru allir svipað góðir í roki. Þannig að Gufan er ekkert að hjálpa mér svona miðað við aðra. Og svo er oft eins og vindurinn hér sé öðruvísi en heima, hann hefur ekki jafn mikil áhrif á diskana.
En hvernig eru aðstæður á mótaröðinni helst öðruvísi en hér heima? Vellirnir eru yfirleitt lengri og erfiðari en það sem maður er vanur. Stundum er spilað á golfvelli og þá eru allar brautir tíu sinnum lengri en allt sem er heima. Á Memorial voru þröngar brautir, OB og vatn út um allt og það var kannski líkast því sem er í Gufunni, þannig séð, nema lengra. Og á Waco var skógarvöllur og þar var allt miklu þrengra en nokkuð sem maður hefur prófað á Íslandi og miklu lengra líka. Hérna kasta ég miklu meira „distance“ dræverum en heima. Svo komst ég að því að ég var með allt of lítið af diskum með mér. Ótrúlegt hvað þeir týnast mikið, alls staðar vatn og skógarþykkni sem bara gleypir þá.En til að byrja með þá kom mér á óvart hvað það var kalt. Ég var eiginlega ekkert með fötin í þetta og þegar ég var að pakka fyrir ferðina þá datt mér ekki í hug að vera að taka með mér ullarföt til Texas og Nevada. En ég hefði klárlega þurft það á fyrstu mótunum. En fyrir utan það þá er augljóslega miklu betra að spila í heitu loftslagi en í kuldanum heima. Fyrst eftir að ég kom út þá fann ég bara hvað líkaminn var allur stífur eftir spilamennskuna á Íslandi um veturinn og svo liðkaðist það til um leið og hlýnaði. Íslenska sumarið er alveg frábært en það er ekki hægt að líkja saman að spila á Íslandi og Bandaríkjunum í október eða mars.
Hver eru mestu viðbrigðin miðað við að spila á Íslandi? Manni er svo fljótt refsað fyrir mistök. Ein vitlaus ákvörðun eða eitt misheppnað kast getur þýtt að maður fer á tvöföldum skolla í staðinn fyrir fuglinn sem maður hélt að væri að fara að gerast auðveldlega. Og í svona sterkum mótum getur svoleiðis munur þýtt að maður dettur niður um tuttugu sæti. Og tapar fullt af peningum. Það er líklega stærsti munurinn á að spila á bandaríska túrnum og sterkustu mótunum heima. Hér má ekki gera nein mistök og maður verður að spila vel alla hringina til að eiga séns á einhverjum árangri. Hvert kast skiptir miklu máli.
Nú ertu búinn að vera á sömu mótum og allir þessir frægu spilarar og jafnvel verið með þeim í holli. Ertu búinn að kynnast einhverjum? Ég er náttúrulega búinn að hitta svolítið af þeim í gegn um tíðina, allavega þeim sem hafa komið til Íslands – og það eru bara ágætlega margir, myndi ég segja. En hérna kynnist maður auðvitað fullt af nýjum spilurum. Og frekar gaman að vera að spila kannski í holli á ágætlega stóru móti með náungum sem maður var að horfa á á YouTube og reyna að læra af þeim sem krakki. Paul Ulibarri er til dæmis einn mesti meistari sem ég hef hitt. Og svo lítur maður alltaf upp til Palla (Paul McBeth), auðvitað, hann virkar mjög almennilegur. Ég er líka búinn að spila með Big Jerm, Chris Dickerson, Calvin Heimburg, Brody Smith, Kyle Klein og Nathan Queen svo einhverjir séu nefndir. Og Scott Stokely, ég var með honum í holli á fyrsta hringnum á Belton. Alger draumahringur hjá mér og hann hélt að ég væri að fara að vinna mótið. Svo kynnist maður líka gaurum sem eru kannski ekkert risastór nöfn en eru samt að ferðast allan túrinn og eru kannski á svipuðu getustigi og ég. Og svo vorum við aðallega að hanga með svíunum til að byrja með. Þetta eru allt toppgæjar. Annars eru allir svo ánægðir að Evrópubúar séu komnir aftur á mótaröðina. Og það finnst engum skrýtið að það sé frisbígolf á Íslandi og sé svona vinsælt. Helst að menn séu hissa að það sé yfir 1000 „rated“ spilari frá Íslandi. Sérstaklega þar sem næsti er kannski með 950 stig. En ég byrjaði náttúrulega sæmilega ungur að spila og spilaði þá strax mjög mikið. Og það eru alltaf að koma yngri og yngri spilarar á Íslandi sem taka þessu alvarlega og eru til í að leggja á sig að æfa sig. Þannig að það verða pottþétt nokkrir spilarar yfir 1000 á Íslandi eftir bara nokkur ár.
Eftir þessa reynslu af mótaröð atvinnumanna, hvað finnst þér þurfa helst að breytast á Íslandi til að efla sportið, svona keppnislega séð? Sko, það eru kannski ekkert allir sammála mér en ég held að fleiri mót með peningaverðlaunum séu málið. Þá skiptir máli fyrir keppendur að halda áfram að vanda sig þótt þeir séu kannski ekki alveg í toppbaráttunni. Og svo þarf auðvitað betri velli og fjölbreyttari brautir þar sem spilarar þurfa að ná valdi á fleiri köstum en bara hyzer, þurfa að geta mótað köstin meira. Í staðinn fyrir að þurfa bara að geta dúndrað hyzer og klára svo með góðu pútti. Því opnari sem völlurinn er því meira snýst þetta um púttin. Á opnum velli skiptir ekki svo miklu máli hvort þú ferð tveimur metrum of langt til hægri, þá ertu bara með 10 metra pútt í staðinn fyrir 5 metra pútt. En á skógarvelli getur sami munur þýtt að þú ert með 20 metra dræv ef þú hittir ekki línuna í staðinn fyrir 100 metra dræv. Þótt við séum með marga velli á Íslandi þá eru alveg sorglega fáir alvöru keppnisvellir. Við náum ekki framförum nema það breytist og vonandi fjölgar alvöru völlum fljótt.
Blær er væntanlegur til landsins í byrjun maí og tekur þá þátt í Opna Reykjavíkurmótinu og Akureyri Open áður en hann heldur til Evrópu að keppa, mest á Norðurlöndunum. Ætli reynslan frá Bandaríkjunum nýtist í þeim slag? Það eru klárlega meiri sigurlíkur fyrir mig á Evróputúrnum og stóru mótunum í Evrópu svona miðað við stöðuna núna. En ég stefni auðvitað á að keppa í Bandaríkjunum á næsta ári ef ég fæ tækifæri til, þar eru sterkustu spilararnir og stærstu mótin og mesta verðlaunaféð. Til þess að geta það þá þarf maður styrktaraðila sem dekka uppihaldið og ferðirnar að mestu leyti. Ef mér heldur áfram að ganga sæmilega vel og ef ég næ að þróa bæði formið og leikinn minn með stífum æfingum þá er aldrei að vita nema maður nái athygli styrktaraðila.
Besta árangrinum á mótaröðinni náði Blær með 18 sæti á Open at Tallahassee, 21 sæti á Memorial Championship og 22 sæti á Music City Open í Nashville. Og hann vakti verðskuldaða athygli þegar hann var í lokahollinu á 2. hring á Opna mótinu í Belton. Það er alveg ljóst að hann hefur hæfileikana til að ná langt í íþróttinni og verður spennandi að sjá hvernig reynslan í vetur skilar sér í keppni hér heima og í Evrópu.
Nú er unnið hörðum höndum við stækkun á frisbígolfvellinum í Grafarholti úr 9 brautum í 18 en reiknað er með að völlurinn verði opnaður í byrjun júní. Á höfuðborgarsvæðinu er nú aðeins einn 18 brauta völlur í Gufunesi og verður því mikil lyftistöng fyrir íþróttina að fá annan stóran keppnisvöll. Nýji keppnisvöllurinn verður krefjandi og fjölbreyttur en yfir helmingar brauta verða svokallar skógarbrautir sem reynir mikið á mið og nákvæmni spilara. Á öllum brautum verða þrír teigar fyrir ólík getustig og er hann því hentugur öllum gerðum spilara. Framkvæmdir ganga vel og er mikill áhugi fyrir verkefninu.
Í sumar býður ÍFS upp á sérstaka kvennamótaröð en hún er ætluð öllum konum óháð getu og reynslu. Mótin verða alls 6 og boðið verður upp á þrjá getuflokka á þessum mótum.
Almennur flokkur 1 (FA1) – ætlaður fyrir þær sem eru mjög vanar að keppa. Almennur flokkur 2 (FA2) – ætlaður fyrir þær sem eru í góðri æfingu og klárar í keppni. Almennur flokkur 3 (FA3) – ætlaður fyrir þær sem eru að stíga sín fyrstu skref í keppni.
Mótsstjórar verða þær Berglind Ásgeirsdóttir, María Eldey Kristínardóttir og Svandís Halldórsdóttir. Mótsgjald er 2.000 krónur fyrir hvert mót eða 8.000 krónur fyrir alla mótaröðina (6 mót). Mæting er á fyrsta teig á hverju móti.
Mótin í Kvennamótaröðinni eru: 24. apríl – kl. 18 (mæting 17:30) á vellinum í Guðmundarlundi Kópavogi. 13. maí – kl. 19:00 (mæting 18:30) á vellinum við Vífilsstaði í Garðabæ. 1. júní – kl. 19:00 (mæting 18:30) á Háskólavellinum Akureyri. 11. júlí – kl. 19:00 (mæting 18:30) á vellinum í Laugardal Reykjavík. 14. ágúst – kl. 12:00 (mæting 11:30) á Rómantíska vellinum í Reykjanesbæ. 17. september – kl. 14:00 (mæting 13:30) á Grafarholtsvelli í Reykjavík (Kjólaþema á lokamótinu og lokahóf verður strax eftir mót).
Fimmtudaginn 24. mars verður aðalfundur Íslenska frisbígolfsambandsins haldinn að Þorláksgeisla 51, húsnæðis FGR í Grafarholti, og hefst kl. 20. Sambandið var stofnað árið 2005 og á þeim árum hefur mikið áunnist, komnir 80 vellir og íþróttin orðið ein af þeim vinsælustu á landinu. Fundinum verður streymt og við hvetjum alla til að taka þátt og fylgjast með uppbyggingunni og næstu skrefum. (hægt er að finna streymið á FB síðu okkar)
Á myndinni er núverandi stjórn ÍFS (Birgir, Berglind, Gunnar, Svandís og Runólfur)
Hér er hægt að sækja ársskýrslu ÍFS fyrir starfsárið 2021 Sækja hér
Íslandsmeistarinn Blær Örn Ásgeirsson er núna á keppnisferðalagi um Bandaríkin þar sem hann tekur þátt í sterkum mótum hverja helgi. Núna er hann að keppa á The Open at Belton og eftir fyrsta keppnisdag er Blær í öðru sæti en hann spilaði frábæran hring í gær og vakti verðskuldaða athygli með flottri spilamennsku. Á mótinu keppa margir af bestu spilurum heims og því er þetta bæði góð reynsla fyrir hann heldur einnig ágætis mælikvarði á hans getu. Við óskum honum auðvitað góðs gengis og við vitum að hann á enn töluvert inni.
Færst hefur í vöxt að áhugasamir folfarar séu farnir að spila allt árið og sumir jafnvel alla daga ársins. Stór kostur við frisbígolfið er sá að hægt er að spila í öllum veðrum svo fremi sem körfurnar standi upp úr snjónum. Litríkir diskar eru þá hentugri en hvítir og góður klæðnaður auðvitað lykilatriði. Við hvetjum alla sem ekki hafa prófað vetrarfolf til þess að drífa sig hring og láta ekki veðrið stoppa sig því það er oft hugarfarið sem skiptir þar mestu. Góða skemmtun!
Búið er að skipuleggja Íslandsbikarsmótaröð ÍFS fyrir sumarið 2022 og verður hún með töluvert breyttu sniði frá því áður sem felst aðallega í því að nú verða mótaraðirnar tvær Gull- og Silfurbikarinn. Báðar mótaraðirnar byggjast upp á 5 sjálfstæðum mótum þar sem þrjú bestu mótin gilda. Íslandsmótið verður ekki hluti af Íslandsbikarnum eins og áður var. Mótin verða getuskipt og eru keppnisflokkar eftirfarandi:
Til er einföld leið til að spila í djúpum snjó án þess að týna disknum en það felst einfaldlega í því að festa langann pakkaborða í diskinn. Þessi borði er alltaf sýnilegur og því auðvelt að finna diskinn þó að hann sé á kafi í snjó. Það fer auðvitað eftir dýpt snjósins hversu langur borðinn þarf að vera en 1-1,5 metri ætti að duga.
Hér er linkur á myndband sem sýnir hvernig best er að festa borðann án þess að hann losni. Opna myndband.
